(၁) တာဝတႎသာ၊ နတ္႐ြာေလာ၊ နတ္႐ြာေလာ။ ဟုတ္တည္း ႐ွင္ခ်င္း႐ွင္ခ်င္း၊ ဟုတ္တည္း ေဆြရင္းေဆြရင္း၊ ဟုတ္တည္း သည္ရင္း* သည္ရင္း။
ျမင္စိုင္းဟူသည္၊ ေ႐ႊျပည္ေ႐ႊျပည္။ ျမင္စိုင္းေ႐ႊေျမ၊ ပန္းသင္းေခြ၊ ပင္ေျခ ၿခဳံ*တက္ႏြယ္၊ ၿခဳံတက္ႏြယ္။
ျမင္စိုင္းဟူသည္၊ ေ႐ႊျပည္ေ႐ႊျပည္။ ျမင္စိုင္းေ႐ႊေျမ၊ ပန္းသင္းေခြ၊ ပင္ေျခ ၿခဳံ*တက္ႏြယ္၊ ၿခဳံတက္ႏြယ္။
ေတာင္ေလ႐ႉန္း႐ႉန္း၊ မိုးခတ္အုန္း၊ ကင္ပုန္းပြင့္ခ်ီခ်ယ္၊ ပြင့္ခ်ီခ်ယ္။
ႏြယ္ပန္းခြာညိဳ၊ ပြင့္ေပလို၊ ျပာသိုေဆာင္းလလယ္၊ ေဆာင္းလလယ္။
ေတာင္ထြတ္ဖ်ားဆီ၊ ေ႐ႊစာတီ၊ သရီရ*ဓာတ္စြယ္၊ သရီရဓာတ္စြယ္။ ယာဆီေျမေကာင္း၊ က်သည့္ေျပာင္း၊ မေႏွာင္းျပည့္ေဆာလြယ္၊ ျပည့္ေဆာလြယ္။
ခါႏွင့္ဘုတ္ခ်ဳိး၊ ၾကက္ေတာ္မ်ဳိး၊ လိုစိုး က်က္ေျမက်ယ္၊ က်က္ေျမက်ယ္။
ယွဥ္ေဖာ္မေဝး၊ ေဖာ္ေ႐ႊေက်း၊ စာေႏႊး*စားလိုဖြယ္၊ စားလိုဖြယ္။
ယရည္း* သြန္းသြန္း၊ ျမင္းသည္ဝန္း၊ လွ*ခြ်န္းတြန္းတက္ပယ္၊ တြန္းတက္ပယ္။
ေစာလူး* စီးတန္၊ မ်ဳိး ဆက္ဒန္*၊ လ်င္ထန္ျမင့္မဆြယ္၊ ျမင့္မဆြယ္။
ေျမွာက္စည္* လတီး၊ ဝင္ခါနီး၊ ေစာဓီးနန္းထက္က်ယ္၊ နန္းထက္က်ယ္။
သာသည့္ေျမျပင္၊ ေစာနတ္႐ွင္၊ နန္းခြင္႐ႈတင့္တယ္၊ ႐ႈတင့္တယ္။
အထူးေလာ၊ တက္တိမ္ေလာ၊ ေနေရာင္ေလာ။
(၂) တစ္ေမာင္း တစ္ေမာင္း၊ တို႔တစ္ေမာင္းသည္၊ တစ္ေမာင္း ဘေကာင္း သားေလာ။ ဘေကာင္း ဘေကာင္း။
အနီးျမင္မွတ္၊ ေစတီထြတ္သည္၊ ေကာင္းျမတ္ သာေလ်ာင္းေလာ။ သာေလ်ာင္း သာေလ်ာင္း။
သင္းတြဲေျမာင္းႀကီး၊ အယဥ္စီးသည္၊ ျဖင္ညီး*ျမစ္ေလာင္းေလာ၊
ျမစ္ေလာင္းျမစ္ေလာင္း။ ဥတည္းသည္လည္း၊ ဥတည္းရံဝန္း၊ ျပသြန္းသြန္းသည္၊
ထက္ဝန္းတန္ေဆာင္းေလာ၊ တန္ေဆာင္း တန္ေဆာင္း။ ေပါင္းကြက္ေစ့က်င္၊
ထန္းျပင္ျပင္ကား၊ ဆင္လွ်င္နင္းေကာင္းေလာ။ နင္းေကာင္း နင္းေကာင္း။
က်ဳံးနက္ေရ၊ ၿမိဳ႕ေျခအျပည့္ထား။ ေတဟူသည္ကား၊ ထြား႐ွည္ေက်ာ္ျပန္႔ပြား။ ေတဟူသည္ကား၊ ဆယ့္တစ္႐ြာတျခား၊ ေဒဝေက်ာ္ထင္႐ွား။
မဏိဆင္သည္၊ မ်က္႐ွင္ကြန္ေတာ္လား။ ကြန္းေတာ္ကြန္းေတာ္။
အမြမ္းစြင့္စြင့္၊ ကနားျမင့္သည္၊ ၾကန္သင့္သာေလ်ာင္းေလာ။ သာေလ်ာင္း သာေလ်ာင္း။
ရေဝဆီးသည္၊ လက္တီးေလးတံခါး။
တ႐ုတ္လာသည္၊ ႐ိုင္႐ိုင္* ေလာ၊ ႐ိုင္႐ိုင္။
ျမားမိုး႐ြာသည္၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေလာ၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္။
လင္းျပင္ျပည့္မွ်၊ ငွက္လင္းတ၊ လတိုင္းေလာ၊ လတိုင္း လတိုင္း။
ျမင္းသည္သိန္းသန္း၊ မ်ားစြာထြန္းသည္၊ ထန္ဝန္းရံသ၊ မႏိုင္မႏိုင္။
လွ်ပ္စစ္တိမ္ျပင္၊ မႈိင္းမင္းလြင္သည္လည္း၊ လြင္သည္လည္း။
တိမ္သည္မည္းမည္း၊ မည္းသည္လည္း၊ မည္းသည္လည္း။ တမ္မည္းတက္ရာ၊ မိုးေသပါ၍၊ ႐ြာသည္အသည္း၊ ေရခ်ည္းျဖင္သည္လည္း၊ ျဖင္သည္လည္း။
႐ြာသည္မိုးကား၊ ႐ိုက္ႀကိဳး ၾကည္*သည္လည္း၊ ၾကည္းသည္လည္း။
ကန္သင္း ေမြမျမင္သည္လည္း၊ မျမင္သည္လည္း။
အ႐ိုင္း မေနခ်င္သည္လည္း၊ မေနခ်င္သည္လည္း။
ေျပးလ်င္တစ္စီး၊ ျမင္းသည္လည္း၊ ျမင္းသည္လည္း။
ႏွင္တံမကမ္းခင္သည္လည္း၊ မကမ္းခင္သည္လည္း။
ဒသာလည္းဒသာ ေကာင္းျခင္း၊ ခပင္း*ႀကိဳက္သည္လည္း၊ ႀကိဳက္သည္လည္း။
ရာဇသႀကႍ၊ စည္းစိမ္ခံသည္လည္း၊ ခံသည္လည္း။ အသခၤယာ၊ ခ်မ္းသာစံသည္လည္း။ စံသည္လည္း။
ႏွစ္ပါးမင္း၏၊ ညီရင္းလဟူ၊ သီဟသူကား၊ အယူေျဖာင့္စင္း၊ ျမအဆင္းသို႔၊ ခ်င္းေလ ရပ္မ်က္ႏွာသည္လည္း၊ ရပ္မ်က္ႏွာသည္လည္း။
သီးမွည့္က်ီးအာသည္လည္း၊ အာသည္လည္း။ ။သဃၤာတန္ခိုး၊ မျပတ္ကိုးသည္၊ သုံးလူ႔အမႉး၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးသည္လည္း၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးသည္လည္း။
မုခပါဌ္မ်က္႐ွင္၊ ပလႅင္ခတ္သည္လည္း၊ ခတ္သည္လည္း။
* သည္ရင္း (ေပါရာဏ)= မယား။
*
ဤၿခဳံဟူေသာစကားကို ကဗ်ာသာရတၳ၌ အပင့္ျပသည္။ စြယ္စုံေက်ာ္ထင္သတ္ပုံ၌
အရစ္ျပသည္။ မူလက [ၿခဳံ] ဟု အရစ္ႏွင့္ေရးၾကသည္။ မြန္ဘာသာ၌ ယခုထက္တိုင္
[ၿခဳံ] ဟု အရစ္ႏွင့္ ေရးလ်က္႐ွိသည္။ ေတာ္ခ်ဳံကို အပင့္ႏွင့္
ေရးရမည္ဆိုေသာ္လည္း ကဗ်ာသာရတၳဆရာသည္ ပန္းၿခဳံကို အရစ္ေရးရမည္ ဆိုျပန္သျဖင့္
ေရွ႕ေနာက္စကားမညီ၍ မမွတ္သင့္။ မူလအတိုင္းသာ [ၿခဳံ] ဟု
အရစ္ႏွင့္ေရးသင့္သည္။
ေဝါဟာရလီနတၳဒီပနီ၌လည္း [ၿခဳံ] ဟု အရစ္ဆုံးျဖတ္သည္။
* သရီရ (ပါဠိ)= ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္ေတာ္မွျဖစ္ေသာ စြယ္ေတာ္စေသာဓာတ္ျမတ္။
* ေႏႊး (ေပါရာဏ)= အခြံကိုခြာသည္။ ယခုကာလမူကား ႏႊင္သည္၊ ႏႊာသည္ဟုေျပာၾကသည္။ (ထားဝယ္စကားျဖင့္ ႏႊီး ဟု ထြက္ဆိုသည္။)
* ယရည္း (ေပါရာဏ)= ဆင္ထိန္း။
* ေစာလူး (ေပါရာဏ)= မင္း။ ေစာကား ျမတ္သည္ဟူလို။ လူးကား တိုးတက္သည္ဆိုလိုသည္။
* ဆက္ဒန္= ဆကၠဒႏၱ (ပါဠိ)= အေရာင္ေျခာက္ပါးအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ အစြယ္႐ွိသည့္ ဆင္ျဖဴ။
* ေျမွာက္စည္= မင္းဧကရာဇ္တို႔ ဝင္ေတာ္မူရန္ တီးရသည့္စည္။
* ျဖင္ညီး (ေပါရာဏ)= အမ်ား။
* ႐ိုင္႐ိုင္ (ေပါရာဏ)= အမ်ားအျပား။
* ၾကည္း (ေပါရာဏ) ျမည္ဟိန္းသည္။ ခ်ဳန္းသည္။
* ခပင္း (ေပါရာဏ)= အမ်ား။
ျမန္မာစာၫြန္႔ေပါင္းက်မ္း ပထမတြဲ။ ႏွာ- ၄၊ ၅၊ ၆။ ပုိဒ္- ၈။
ျမန္မာစာၫြန္႔ေပါင္းက်မ္း ပထမတြဲ။ ႏွာ- ၄၊ ၅၊ ၆။ ပုိဒ္- ၈။
