ဒါနဲ ့ ရည္းစားစာေရးေပးဖို ့ၾကံျပီးေပါ့ဗ်ာ။ ေမာင္လမင္း အဲခ်ိန္မွာ စၾကၤာရတုဆိုသည့္ ရတုေရးနည္းကိုသြားသတိရမိတယ္။ ရတုေရးနည္းက ကာရန္၊ အသတ္တူျပီး ပထမတစ္ပိုဒ္ဖြဲ ့ရမယ္။ ဒုတိရတစ္ပိုဒ္က ပထမအပိုဒ္ရဲ ့ စကားလံုးေတြကို ေျပာင္းျပန္ယူရယ္။ တတိယအပိုဒ္က ဒုတိယအပိုဒ္ရဲ ့ ေနာက္ဆံုးစကားလံုးကေနစျပီးအဆံုးထိျပန္ေကာက္သြားရယ္ ။ ကာရံတူ၊ အသတ္တူ၊ စကားလံုးအတူတူကို ပတ္လွည္ရိုက္ျပီးဖြဲ ့သြားရမွာျဖစ္တယ္။
ရည္စားစာေရးဖို ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ရတုကဗ်ာေတြနဲ ့
ခ်စ္ေၾကာင္းၾကိဳက္ေၾကာင္းေရးရင္ စကားလံုးမ်ားမယ္ မျဖစ္ေသး။ တိုရမယ္၊
ထိရမယ္၊ အပစ္လြတ္ရမယ္၊ အစစ္အေဆးခံရျခင္းမွလြတ္ရမယ္။
ဒီေတာ့ ေမာင္လမင္းလဲ စာေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းေရးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ရင္ခုန္တယ္
ယံုခင္တြယ္
ခင္ယံုကြယ္။ ။
စာရြက္ပိုင္းေလးက လက္ဝါးတစ္ရြက္စာေတာင္မရိွ။ ညဘက္စာက်က္ေတာ့ အေရွ ့ဘက္ကသစ္ပင္ၾကီးမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အခန္းခ်င္းကပ္ရပ္က တစ္ေယာက္ရယ္ ဟိန္းမင္းသူရယ္ေတြတယ္။ ေရးျပီးပါျပီးလို ့ နည္းစနစ္ေတြပါေျပာေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္စိတ္နည္းနည္းညစ္သြားတာပဲ ။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ခုခုေရးထားတိုင္း လက္မွတ္ကေလးထိုးထိုးထားတတ္တယ္။ သူကကြ်န္ေတာ္လက္မွတ္ကိုျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ ့ စာရြက္ကိုျပန္ယူ ငါ့ကိုယ္တိုင္ပဲ သူကိုေပးေတာ့မယ္ လို ့ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူကကြ်န္ေတာ္ကိုေျပာတယ္ စာေရးဆရာေပးရဲလို ့လားတဲ ့။ ဒါနဲ ့ပဲ ေအးလို ့ ဆရာေတြကို ေပးခိုင္းမွာလို ့ ေနာက္ျပီးအားလံုးလဲသိေစရမယ္လို ့။
ေနာက္တစ္ေနမွာ အေဆာင္မွာ ရိွတဲ ့ မိန္းကေလးအားလံုးရဲ ့ ဖုန္းနဲ ့ ဆရာမေတြရဲ ့ ဖုန္းကြ်န္ေတာ္ဆီကို လာေပးပါတယ္။ (ေလ့လာေရးခရီးထြက္မထြက္ခင္)
[ဘာလို ့လာျပီးေပးရသလဲဆိုတာေတာ့မေျပာေတာ့ဘူး]
ဒါနဲ ့ ဆရာဖုန္းေတြရယ္ မိန္းကေလးအခ်ိဳ ့ရဲ ့ ဖုန္းေတြရယ္မွာ ကုဒ္အခ်ိဳ ့ကို ေျပာင္းလဲလိုက္ပါတယ္(ဒါဟာသူတို ့ဆီက သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ရပါတယ္)။ထိုကုဒ္မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ Website ႏွင့္ ခ်ိတ္သည့္ ကုဒ္မ်ားျဖစ္သည္ (virus မဟုတ္ပါ)။
ဒီလိုႏွင့္ ခရီးစထြက္လာခဲ ့တာ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားထိက ဘာဆိုဘာမွမျဖစ္ေသးပါ။ ေတာင္ေအာက္မွာ ကင္မရာမန္းရဲ ့ ဆမ္းေဆာင္း S3 ေလးကိုယူျပီး အေျခအေနတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ကားေပၚျပန္တက္ေတာ့ ကြ်တ္စိကြ်တ္စိ။
ရွန္းတမ္းက ေျပာလာပါေတာ့တယ္
ကိုလမင္းေအာင္ ကိုလမင္းေအာင္ ဒီမွာဒီမွာ
ရင္ခုန္တယ္
ယံုခင္တြယ္
ခင္ယံုကြယ္
(ထိုခရီစဥ္တြင္ ခင္ဆိုသည့္မိန္းကလးမပါ ပါ။ သို ့ေသာ္မူလရည္ရြယ္ခ်က္အတိုင္းပင္ျဖစ္ပါသည္)
ေမာင္လမင္း
ဒီေတာ့ ေမာင္လမင္းလဲ စာေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းေရးလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ရင္ခုန္တယ္
ယံုခင္တြယ္
ခင္ယံုကြယ္။ ။
စာရြက္ပိုင္းေလးက လက္ဝါးတစ္ရြက္စာေတာင္မရိွ။ ညဘက္စာက်က္ေတာ့ အေရွ ့ဘက္ကသစ္ပင္ၾကီးမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အခန္းခ်င္းကပ္ရပ္က တစ္ေယာက္ရယ္ ဟိန္းမင္းသူရယ္ေတြတယ္။ ေရးျပီးပါျပီးလို ့ နည္းစနစ္ေတြပါေျပာေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္စိတ္နည္းနည္းညစ္သြားတာပဲ ။ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ခုခုေရးထားတိုင္း လက္မွတ္ကေလးထိုးထိုးထားတတ္တယ္။ သူကကြ်န္ေတာ္လက္မွတ္ကိုျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ ့ စာရြက္ကိုျပန္ယူ ငါ့ကိုယ္တိုင္ပဲ သူကိုေပးေတာ့မယ္ လို ့ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူကကြ်န္ေတာ္ကိုေျပာတယ္ စာေရးဆရာေပးရဲလို ့လားတဲ ့။ ဒါနဲ ့ပဲ ေအးလို ့ ဆရာေတြကို ေပးခိုင္းမွာလို ့ ေနာက္ျပီးအားလံုးလဲသိေစရမယ္လို ့။
ေနာက္တစ္ေနမွာ အေဆာင္မွာ ရိွတဲ ့ မိန္းကေလးအားလံုးရဲ ့ ဖုန္းနဲ ့ ဆရာမေတြရဲ ့ ဖုန္းကြ်န္ေတာ္ဆီကို လာေပးပါတယ္။ (ေလ့လာေရးခရီးထြက္မထြက္ခင္)
[ဘာလို ့လာျပီးေပးရသလဲဆိုတာေတာ့မေျပာေတာ့ဘူး]
ဒါနဲ ့ ဆရာဖုန္းေတြရယ္ မိန္းကေလးအခ်ိဳ ့ရဲ ့ ဖုန္းေတြရယ္မွာ ကုဒ္အခ်ိဳ ့ကို ေျပာင္းလဲလိုက္ပါတယ္(ဒါဟာသူတို ့ဆီက သေဘာတူခြင့္ျပဳခ်က္ရပါတယ္)။ထိုကုဒ္မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ Website ႏွင့္ ခ်ိတ္သည့္ ကုဒ္မ်ားျဖစ္သည္ (virus မဟုတ္ပါ)။
ဒီလိုႏွင့္ ခရီးစထြက္လာခဲ ့တာ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားထိက ဘာဆိုဘာမွမျဖစ္ေသးပါ။ ေတာင္ေအာက္မွာ ကင္မရာမန္းရဲ ့ ဆမ္းေဆာင္း S3 ေလးကိုယူျပီး အေျခအေနတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ကားေပၚျပန္တက္ေတာ့ ကြ်တ္စိကြ်တ္စိ။
ရွန္းတမ္းက ေျပာလာပါေတာ့တယ္
ကိုလမင္းေအာင္ ကိုလမင္းေအာင္ ဒီမွာဒီမွာ
ရင္ခုန္တယ္
ယံုခင္တြယ္
ခင္ယံုကြယ္
(ထိုခရီစဥ္တြင္ ခင္ဆိုသည့္မိန္းကလးမပါ ပါ။ သို ့ေသာ္မူလရည္ရြယ္ခ်က္အတိုင္းပင္ျဖစ္ပါသည္)
ေမာင္လမင္း
