သူ႕အ၀တ္သည္
စုတ္ျပတ္ေပေတ ၊ ႏြမ္းရိေန၏ .....
သူ႕ဖိနပ္သည္
စုတ္ျပတ္သားေရ ၊ ကြာလန္ေနၿပီး
ရႊံ႕ေပလူးလူး ၊ သံငုတ္စူး၏ ......
သူ႕အိပ္ရာသည္
ေနရာမေရြး ၊ အိပ္စက္ေမွးရ
ခ်ံဳေဘးျမက္ခင္း ၊ ကတုတ္က်င္းႏွင့္
ယာခင္းေစာင့္တဲ ၊ ေက်ာင္း၀င္းထဲႏွင့္
စစ္ပြဲေျမျပင္ ၊ ႀကံဳရာတြင္တည့္ .....
သူ႕အစာသည္
ႀကံဳရာဟင္းျဖစ္ ၊ လည္ေခ်ာင္းတစ္ဖြယ္
ဆီႏွစ္မဲ့ကင္း ၊ က်က္လြယ္ဟင္းႏွင့္
ထမင္းျဖဴဆုပ္ ၊ ေရလံုျပဳတ္ႏွင့္
ဆန္ျပဳတ္ရံဖန္ ၊ နပ္မမွန္တည့္ .....
သူ႕ရုပ္ရည္မွာ
ဆံဖြာက်၀ဲ ၊ နီေသြ႕မြဲႏွင့္
ညစ္မည္းေစးထန္း ၊ အသားၾကမ္းႏွင့္
ယမ္းေလာင္နက္ၾကဳတ္ ၊ ပတ္တီးစုတ္ႏွင့္
မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ ၊ ေတာအုပ္ငယ္တည့္ ....
သူ႕ဘ၀သည္
ေငြစနည္းပါး ၊ သားမယားႏွင့္
၀တ္စားေလာက္ရံု ၊ အေရးၾကံဳက
သိုက္ၿမံဳႏွင့္ခြာ ၊ ရက္လၾကာ၏ ......
သူ႕အလုပ္မူ
ျပည္သူေအးခ်မ္း ၊ ေဘးမသန္းေအာင္
ေရွ႕တန္းစစ္ေျမ ၊ ရန္ရွာေဖြလ်က္
ေက်ေက်ညက္ညက္ ၊ မုန္းေခ်ဖ်က္၏ .....
သူ႕စိတ္ဓာတ္ကား
ျမင့္မားျမတ္မြန္ ၊ မိုးဘံုစံ၏
ခံစားကိုယ္က်ိဳး ၊ စိုးစဥ္းမရွိ
ျဖစ္ပါဘိလည္း ၊ မ်ား၏က်ိဳးတြက္
အသက္ေဘးနီး ၊ စစ္ခရီး၀ယ္
မညည္းမညဴ ၊ ျပြမ္းထုတ္ေဘးရန္
ဆင္းရဲခံလ်က္ ၊ တာ၀န္
စြန္႕၀ံ့ပါသည္ .....
အမည္မသိ
