ညေစ်းတန္းက အျဖစ္ေလး

မံုရြာျမိဳ ့ရဲ ့ ညေစ်းတန္းေလးထဲမွာ.......
မေတြ ့ျဖစ္တာၾကာသည့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္ ပင္လယ္စာအတူစားေနမိ၏ ။

"လမင္းေအာင္ လူေတြကဘာမွန္းလဲမသိဘူးေနာ္ ထင္ရာျမင္ရာေတြေရွာက္လုပ္ၾကတာ"

"ဟ ဘာလဲဟ..မင္းဟာကလဲ"

"ဒီလိုေလကြာ ေဟာဒီမယ္ၾကည့္"  ငါးအူေခ်ာင္းကိုအခ်ဥ္ခြက္ထဲႏွစ္ရင္းေျပာသည္။
 "ေဆာ့ဆိုတာလဲ အခ်ဥ္ပဲ အခ်ဥ္ဆိုတာလဲ အခ်ဥ္ပဲေလ ဒါနဲ ့မ်ားရွည္ရွည္ရွာရွာ ဘာလို ့ေဆာ့ခ်ဥ္လို ့ေျပာတာတံုး အခ်ဥ္ဆိုျပီးေနပဲေလကြာ"

"'မင္းကလဲကြာ အခ်ဥ္ဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွတာဥစၥာ မန္းၾကီးခ်ဥ္တို ့ သံပရာခ်ဥ္တို ့စသျဖင့္ကြာ အမ်ားၾကီးပဲ အခု ေဆာ့ ဆိုတဲ ့အရာကို ေနာက္က အခ်ဥ္ဆိုတာအထူးျပဳထားတာေတာ့ လြဲစရာအေၾကာင္းမရိွေတာ့ဘူးေပါ့.. ေဆာ့ခ်ဥ္လို ့ေျပာလိုက္တာနဲ ့ ဒါမွန္းတန္းသိတယ္ေလမင္းကလဲ"

"ေနာက္ျပီးကြာ ဘတၱရီ အိုးထဲထည့္တဲ ့ ခဲျပားကိုလဲ ပလိတ္ျပားတဲ ့ ကြာ ပလိတ္ဆိုတာလဲ အျပားပဲမို ့လား ကဲ ့မင္းဘယ္လို ့ေျပာမလဲ..အဂၤလိပ္စကားလံုးဆိုတစ္လံုးတည္းနဲ ့ျပတ္တယ္"
ထိုမိတ္ေဆြအေနႏွင့္ အဲဒီအေၾကာင္းအရာကိုေတာ္ေတာ္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနပံုရသည္၊ၾကာေတာ့ေမာင္လမင္းလဲစိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့.....

"ဒီလိုဆိုကြာ ..စံုေတာျမိဳင္ေတာဂႏိုင္ေတာ ဆိုတာၾကီးကိုမင္းဘယ္လို ့ေျပာမလဲ အားလံုးက ေတာ ေတြပဲမဟုတ္ဘူးလား၊ ေနသူရိန္ ဆိုတဲ ့နာမည္ေရာ မင္းေျပာသလိုဆို ေနေန လို ့မွည့္ေတာ့မွာေပါ့ စႏၵာလမင္း ဟာအမ်ားၾကီး ျမန္မာစကားေတြလဲ သူအထပ္နဲ ့သူေတာ့ရိွတာပဲကြ မင္းကဗ်ာထဲက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဟုတ္လား ေမတၱာဆိုတဲ ပါဠိစကားလံုးကလဲ ျမန္မာလို ့ဆို ခ်စ္ျခင္းပဲ မဟုတ္ဘူးလား မင္းေျပာသလိုဆို အဲဒီစကားလံုးမင္းဘာလို ့သံုးတံုး"

"အဲဒါကေတာ့ကြာ.................."

ေမာင္လမင္းေအာင္