မေဟာ္ျပဇာတ္မွ လူသဘာဝအဖြဲ ့မ်ားကိုေလ့လာတင္ျပပါ
=======================
မေဟာ္ျပဇာတ္သည္ စာဆိုဦးၾကင္ဥ၏ ထင္ရွားေသာျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ တစ္ညအတြင္း ညျပႏိုင္ေသာျပဇာတ္မ်ားတြင္ ဦးၾကင္ဥ ၊ ဦးပုညတို ့၏ ျပဇာတ္မ်ားသည္ ထင္ရွားခဲ့ပါသည္။ ထိုျပဇာတ္မ်ားေက်ာ္ၾကားခဲ့ရျခင္းမွာ လူ ့သဘာဝအဖြဲ ့ေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ေၾကာ္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ေထာက္ျပေဝဖန္ခဲ့ပါသည္။
မေဟာ္ျပဇာတ္အခန္း (၂) မွ ေကဝဋ္ပုဏၰား၏ စရိုက္အဖြဲ ့မ်ားသည္ လူ ့သေဘာ၊ လူ ့သဘာဝမ်ားကို ေပၚလြင္ေစခဲ့ေသာ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္းအရ ေကဝဋ္ပုဏၰားသည္ ပတၳျမားကုန္းေကာက္ရင္း ပရိတ္သတ္ဗိုလ္ပံုအလည္တြင္ အရွက္ကြဲခဲ့ရသည္။ မေဟာ္အမတ္၏ ပရိယာယ္ဆင္မူေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရသည္။ အထိ္နာခဲ့ရေသာ ေကဝဋ္ပုဏၰားသည္ ျပန္လည္လက္စားေခ်ရန္ ၾကံစည္ေလေတာ့သည္။ မိမိကိုယ္မိမိ " ဇဗၺဴသနင္း၊ အာဏာျပင္းတဲ ့၊ မင္းၾကီးဆရာ" အျဖစ္ မာနတံထြန္ထူေသာ မင္းဆရာေကဝဋ္သည္ မိမိ၏ရန္သူေတာ္ မေဟာ္အပါအဝင္ မိတၳိလာတစ္ျပည္လံုး ဤသို ့ရန္ျငိဳးဖြဲ ့ခဲ့သည္။
" မိတၳိလာျပည္လံုးကို၊ ထံုးကဲ့သို ့ေၾကထဲေအာင္
ေျမလွန္ျပီးအတက္၊ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းျမတ္ႏွင့္၊
ယံုမွတ္သည့္မေဟာ္၊ ျဖားေယာင္းကာေခၚျပီးလွ်င္" ဟူေသာစကားအရ မိတၳိလာျပည္ကိုလည္း ရေစ၊ ရန္သူကိုလည္း လက္စားေခ်ေစေသာ အၾကံအစည္ကို ၾကံစည္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယုတ္မာေကာက္က်စ္တတ္ေသာ လူ ့သဘာဝကို ျမင္ေတြ ့ရ၍ စက္ဆုတ္မုန္းတီးဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။
ေကဝဋ္ပုဏၰားသည္ မိမိေနရာရေရးအတြက္ အရွင္မင္းကို ေျမွာက္ပင့္စည္းရံုးတတ္သူျဖစ္ပါသည္။ မိတၳိလာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေရးအတြက္ စူဠနီျဗဟၼဒတ္မင္းၾကီးအား ႏွစ္ကိုယ္ၾကားစည္းရံုးေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ မာယာပရိယာယ္အသြယ္သြယ္ႏွင့္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းတတ္ေသာ လူ ့သဘာဝကို ဤသို ့ေဖာ္ျပထားပါသည္။
" အရွင့္အက်ိဳးကို၊ သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္
ေအာင္မည္ျမင္၍၊ ခုအင္ဝွက္ကြယ္၊
ပရိယာယ္ႏွင့္၊ တင္ဘြယ္ဆန္းျပား
ၾကံစကားကို၊ အမ်ားဗိုလ္ေပါင္း၊
တေစာင္းနားက၊ မၾကားရေအာင္
စံေဆာင္ျပႆဒ္၊ ဘံုစရပ္တြင္
မျမင္ပုန္းလ်ိဳး၊ ႏွစ္ကိုယ္ခ်င္းသိသင့္ပါသည္" ဟူေသာစကားသည္ ေယာက္်ားတန္မဲ ့ မိန္းမဥာဏ္ထြက္တတ္ေသာ သေဘာကိုေပၚလြင္ေစပါသည္။
မေဟာ္ျပဇာတ္မွ မေဟာ္အမတ္သည္ ပညာရိွသုခမိန္တို ့၏ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းေသာ စရိုက္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။ မိမိတိုင္းျပည္ကိုေရာက္ရိွလာမည့္ ေကဝဋ္ပုဏၰားကို ႏိွပ္ကြက္ဆံုးမရန္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ ရန္သူကို ရန္သူကဲ့သို ့ သေဘာထားတတ္ေသာ မတ္မေဟာ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
" အာဏာျခိမ္းေျခာက္၊ ေငါက္ေငါက္ငမ္းငမ္း
ဆြဲေဝွ ့ရမ္း၍၊ အၾကမ္းလ်င္စြာထုတ္ရမည္"
ဟူေသာစကားသည္ ရဲဝံ့ျပတ္သားသည္ မတ္မေဟာ္၏ ေယာက္်ားပီသေသာ လူ ့သဘာဝကို ေဖာ္ျပႏိုင္ပါသည္။
ဤသို ့ ရန္သူကိုႏွင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ မတ္မေဟာ္သည္ အရွင္သခင္ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးႏွင့္ ေတြ ့ဆံုေသာအခါ မွဴးမတ္ေကာင္းပီသစြာ ဤသို ့ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါသည္။
" လူ၌မာယာ၊ လွည့္တတ္စြာသည္
ပဥၥလရာဇ္ ၊ ရန္စစ္တင္းတင္း
မရွင္းေလေသး၊ ရပ္ေဝးေျမတာ
လိုက္နာစကား၊ ျဖန္ ့ခ်ိမွားေသာ္"
ဟူ၍ေလ့လာေတြ ့ရိွရပါသည္။ တိုင္းျပည့္ကိုတည့္မတ္ေစရန္ ၾကီးမွဴးေဆာင္ရြက္သည့္ မတ္မေဟာ္၏သေဘာစရိုက္အား ႏွစ္ျခိဳက္ၾကည္ညိဳမိပါသည္။
မေဟာ္ျပဇာတ္မွ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးသည္ မေဟာ္သဓာ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မေဟာ္သဓာသုခမိန္ကို သားအရင္းကဲ့သို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာသူျဖစ္သည္။ မည္သို ့ပင္ေမတၲာသက္ဝင္ခ်စ္ခင္ေစကာမူ မိမအလိုဆႏၵႏွင့္ မကိုက္ညီေသာအခါ ရန္သူသဖြယ္ဆက္ဆံတတ္ပါသည္။ ပဥၥာလစႏၵီမင္းသမီးႏွင့္ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးတို ့ စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထက္မည့္အေရးကို ဆိုင္းငံ့သင့္ေၾကာင္း မေဟာ္အမတ္ကေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါသည္။ မင္းလိုလိုက္၍ မင္းၾကိဳက္ေအာင္ မေလွ်ာက္တင္ခဲ့ေသာ မေဟာ္အမတ္အား မင္းၾကီးကအမ်က္ေတာ္ထားခဲ့ပါသည္။ ရာဇာမင္းတို ့၏ သေဘာကို သိရိွနားလည္ခဲ့ရပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ မေဟာ္ျပဇာတ္မွ လူ ့သဘာဝအဖြဲ ့မ်ားသည္ မေဟာ္ျပဇာတ္ေက်ာ္ၾကားရျခင္း၏ အဓိကပံုရိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာေတြ ့ရိွရပါသည္။
=======================
မေဟာ္ျပဇာတ္သည္ စာဆိုဦးၾကင္ဥ၏ ထင္ရွားေသာျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ တစ္ညအတြင္း ညျပႏိုင္ေသာျပဇာတ္မ်ားတြင္ ဦးၾကင္ဥ ၊ ဦးပုညတို ့၏ ျပဇာတ္မ်ားသည္ ထင္ရွားခဲ့ပါသည္။ ထိုျပဇာတ္မ်ားေက်ာ္ၾကားခဲ့ရျခင္းမွာ လူ ့သဘာဝအဖြဲ ့ေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ေၾကာ္ၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ေထာက္ျပေဝဖန္ခဲ့ပါသည္။
မေဟာ္ျပဇာတ္အခန္း (၂) မွ ေကဝဋ္ပုဏၰား၏ စရိုက္အဖြဲ ့မ်ားသည္ လူ ့သေဘာ၊ လူ ့သဘာဝမ်ားကို ေပၚလြင္ေစခဲ့ေသာ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္းအရ ေကဝဋ္ပုဏၰားသည္ ပတၳျမားကုန္းေကာက္ရင္း ပရိတ္သတ္ဗိုလ္ပံုအလည္တြင္ အရွက္ကြဲခဲ့ရသည္။ မေဟာ္အမတ္၏ ပရိယာယ္ဆင္မူေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရသည္။ အထိ္နာခဲ့ရေသာ ေကဝဋ္ပုဏၰားသည္ ျပန္လည္လက္စားေခ်ရန္ ၾကံစည္ေလေတာ့သည္။ မိမိကိုယ္မိမိ " ဇဗၺဴသနင္း၊ အာဏာျပင္းတဲ ့၊ မင္းၾကီးဆရာ" အျဖစ္ မာနတံထြန္ထူေသာ မင္းဆရာေကဝဋ္သည္ မိမိ၏ရန္သူေတာ္ မေဟာ္အပါအဝင္ မိတၳိလာတစ္ျပည္လံုး ဤသို ့ရန္ျငိဳးဖြဲ ့ခဲ့သည္။
" မိတၳိလာျပည္လံုးကို၊ ထံုးကဲ့သို ့ေၾကထဲေအာင္
ေျမလွန္ျပီးအတက္၊ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းျမတ္ႏွင့္၊
ယံုမွတ္သည့္မေဟာ္၊ ျဖားေယာင္းကာေခၚျပီးလွ်င္" ဟူေသာစကားအရ မိတၳိလာျပည္ကိုလည္း ရေစ၊ ရန္သူကိုလည္း လက္စားေခ်ေစေသာ အၾကံအစည္ကို ၾကံစည္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ယုတ္မာေကာက္က်စ္တတ္ေသာ လူ ့သဘာဝကို ျမင္ေတြ ့ရ၍ စက္ဆုတ္မုန္းတီးဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။
ေကဝဋ္ပုဏၰားသည္ မိမိေနရာရေရးအတြက္ အရွင္မင္းကို ေျမွာက္ပင့္စည္းရံုးတတ္သူျဖစ္ပါသည္။ မိတၳိလာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေရးအတြက္ စူဠနီျဗဟၼဒတ္မင္းၾကီးအား ႏွစ္ကိုယ္ၾကားစည္းရံုးေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ မာယာပရိယာယ္အသြယ္သြယ္ႏွင့္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းတတ္ေသာ လူ ့သဘာဝကို ဤသို ့ေဖာ္ျပထားပါသည္။
" အရွင့္အက်ိဳးကို၊ သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္
ေအာင္မည္ျမင္၍၊ ခုအင္ဝွက္ကြယ္၊
ပရိယာယ္ႏွင့္၊ တင္ဘြယ္ဆန္းျပား
ၾကံစကားကို၊ အမ်ားဗိုလ္ေပါင္း၊
တေစာင္းနားက၊ မၾကားရေအာင္
စံေဆာင္ျပႆဒ္၊ ဘံုစရပ္တြင္
မျမင္ပုန္းလ်ိဳး၊ ႏွစ္ကိုယ္ခ်င္းသိသင့္ပါသည္" ဟူေသာစကားသည္ ေယာက္်ားတန္မဲ ့ မိန္းမဥာဏ္ထြက္တတ္ေသာ သေဘာကိုေပၚလြင္ေစပါသည္။
မေဟာ္ျပဇာတ္မွ မေဟာ္အမတ္သည္ ပညာရိွသုခမိန္တို ့၏ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းေသာ စရိုက္ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည္။ မိမိတိုင္းျပည္ကိုေရာက္ရိွလာမည့္ ေကဝဋ္ပုဏၰားကို ႏိွပ္ကြက္ဆံုးမရန္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါသည္။ ရန္သူကို ရန္သူကဲ့သို ့ သေဘာထားတတ္ေသာ မတ္မေဟာ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။
" အာဏာျခိမ္းေျခာက္၊ ေငါက္ေငါက္ငမ္းငမ္း
ဆြဲေဝွ ့ရမ္း၍၊ အၾကမ္းလ်င္စြာထုတ္ရမည္"
ဟူေသာစကားသည္ ရဲဝံ့ျပတ္သားသည္ မတ္မေဟာ္၏ ေယာက္်ားပီသေသာ လူ ့သဘာဝကို ေဖာ္ျပႏိုင္ပါသည္။
ဤသို ့ ရန္သူကိုႏွင္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ မတ္မေဟာ္သည္ အရွင္သခင္ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးႏွင့္ ေတြ ့ဆံုေသာအခါ မွဴးမတ္ေကာင္းပီသစြာ ဤသို ့ေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါသည္။
" လူ၌မာယာ၊ လွည့္တတ္စြာသည္
ပဥၥလရာဇ္ ၊ ရန္စစ္တင္းတင္း
မရွင္းေလေသး၊ ရပ္ေဝးေျမတာ
လိုက္နာစကား၊ ျဖန္ ့ခ်ိမွားေသာ္"
ဟူ၍ေလ့လာေတြ ့ရိွရပါသည္။ တိုင္းျပည့္ကိုတည့္မတ္ေစရန္ ၾကီးမွဴးေဆာင္ရြက္သည့္ မတ္မေဟာ္၏သေဘာစရိုက္အား ႏွစ္ျခိဳက္ၾကည္ညိဳမိပါသည္။
မေဟာ္ျပဇာတ္မွ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးသည္ မေဟာ္သဓာ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မေဟာ္သဓာသုခမိန္ကို သားအရင္းကဲ့သို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာသူျဖစ္သည္။ မည္သို ့ပင္ေမတၲာသက္ဝင္ခ်စ္ခင္ေစကာမူ မိမအလိုဆႏၵႏွင့္ မကိုက္ညီေသာအခါ ရန္သူသဖြယ္ဆက္ဆံတတ္ပါသည္။ ပဥၥာလစႏၵီမင္းသမီးႏွင့္ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းၾကီးတို ့ စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထက္မည့္အေရးကို ဆိုင္းငံ့သင့္ေၾကာင္း မေဟာ္အမတ္ကေလွ်ာက္တင္ခဲ့ပါသည္။ မင္းလိုလိုက္၍ မင္းၾကိဳက္ေအာင္ မေလွ်ာက္တင္ခဲ့ေသာ မေဟာ္အမတ္အား မင္းၾကီးကအမ်က္ေတာ္ထားခဲ့ပါသည္။ ရာဇာမင္းတို ့၏ သေဘာကို သိရိွနားလည္ခဲ့ရပါသည္။
ထို ့ေၾကာင့္ မေဟာ္ျပဇာတ္မွ လူ ့သဘာဝအဖြဲ ့မ်ားသည္ မေဟာ္ျပဇာတ္ေက်ာ္ၾကားရျခင္း၏ အဓိကပံုရိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာေတြ ့ရိွရပါသည္။
